V-DAY 03

 

CHAPTER THREE

ISANG nilalang ang hindi makatulog ng gabing iyon. Ginagambala siya ng utak niya na samo’t sari ang naglalaro. Mga imaheng hindi maalis-alis doon na para bang kahit anong gawin niya ay hindi na mawawala. Bumangon siya sa kinahihigaan at dumungaw sa bintana. Tumingin siya sa madilim na kalangitan. Matagal pa bago lumabas ang araw at mahaba pa ang gabi. May gusto siyang gawin na kanina pa isinisigaw ng utak niya.

            Kunin mo ang matalim na kutsilyo. Lumabas ka at humanap na papatayin! Kunin mo ang kaniyang puso gaya ng dati! Mga salitang umaalingawngaw sa loob ng kaniyang ulo.

Paulit-ulit at talagang hindi siya papatulugin. Alam niya iyon. Hindi na bago sa kaniya ang eksenang ito at maging ang mga boses na kaniyang naririnig.

Kunin mo ang matalim na kutsilyo. Lumabas ka at humanap na papatayin! Kunin mo ang kaniyang puso gaya ng dati!

Napahawak ang dalawang kamay niya sa kaniyang ulo. “Oo na! Oo na! Gagawin ko na! Tumigil na kayo!” Napaupo siya sa sahig habang tumatangis. Hindi talaga titigil ang mga boses kapag hindi niya pinagbibigyan sa gustong gawin niya.

Ang pagtangis niya ay unti-unting napalitan ng pagtawa. Tawa na naging halakhak. Kung may ibang tao lamang na makakakita sa kaniya, iisipin na siya ay nasisiraan na ng ulo. Naglaho ang tawa habang marahan siyang tumatayo. Pumunta siya kung nasaan ang kutsilyo—nasa aparador. Natatakpan ng kaniyang mga damit. Kinuha niya ang kutsilyo at akala mo ay isang napakahalagang bagay niya iyong tiningnan. Kumikislap pa ang talim niyon. Halos isa’t kalahating dangkal niya ang haba niyon. Ang tanganan ay kulay itim na yari sa matigas na uri ng plastik. Sakto lamang ang taba niyon sa kaniyang kamay. Hindi dumudulas kapag ganiyang hinahawakan. Alam niya na sobrang talas niyon dahil palagi niya iyong hinahasa. Para handa siya kapag naririnig niya ang ang mga boses.

Nagpalit siya ng damit. Itim na sando na pinatungan niya ng itim na jacket. Pantalong itim at sapatos na ganoon din ang kulay. Inayos niya ang buhok at nagsuot siya ng kulay itim din na cap. Itinago niya ang kutsilyo sa bulsa na nasa loob ng jacket.

Lumabas na siya ng bahay at naglakad-lakad. Wala nang katao-tao sa labas. Nagtahulan ang mga aso nang mapadaan siya sa isang bahay na maraming aso.

Malikot ang kaniyang mga mata at nilalakasan niya ang kaniyang pakiramdam. Kung sino ang unang makita niya ay iyon ang kaniyang bibiktimahin.

Bilisan mo na. Gusto na naming makita na pumapatay ka!

Gamitin mo ang kutsilyo! Pumatay ka!

“Tumigil na kayo! Gagawin ko na nga ang gusto ninyo!” Makailang ulit niyang pinukpok ang ulo gamit ang nakakuyom na kamao bago nawala ang mga boses.

Humihingal siya pagkatapos kahit wala pa naman siyang ginagawa. Marahan siyang umayos ng tayo at may sumilay na nakakatakot na ngiti sa kaniyang labi. Nangangati na ang kamay niya na gamitin ang itinatagong kutsilyo. Gusto na niyang isaksak iyon sa laman ng tao tapos paghugot niya ay may sasamang malapot na dugo sa talim niyon. Kakaibang saya rin ang naibibigay sa kaniya ng nakakangilong tunog kapag kumiskiskis at tumatama ang kutsilyo sa buto ng tao. Pero wala nang mas hihigit pa sa kasiyahan niya sa tuwing winawakwak na niya ang dibdib ng isang tao. Tapos unti-unti niyang hihilahin ang puso nito at isa-isang mapuputol ang ugat na nakakabit doon!

Sandali niyang ipinikit ang mga mata at pinuno ng panggabing hangin ang dibdib. Pagkuwa’y marahan niya iyong ibinuga. Kinakalma niya ang kaniyang sarili. Ilang sandali pa nga ay normal na ang kaniyang paghinga. Nag-umpisa na siyang maglakad-lakad.

Malaki ang naitutulong ng gabi para makakilos siya ayon sa gusto niya. Nagagawa niyang ikubli ang sarili sa kadiliman.

Maya maya lang, habang naglalakad siya sa isang kalsadang walang gaanong bahay ay may nakita siya sa unahan niya na isang lalaki na pagewang-gewang ang paglalakad. Alam niyang lasing ito dahil sa paraan ng lakad nito. Medyo nalungkot siya dahil kapag lasing ang isang tao ay hindi ito nakakalaban nang maayos. Gusto pa rin kasi niya iyong nahihirapan siya kahit papaano. Iyong hahabulin niya ito hanggang sa mapagod ito. Tapos kapag naabutan niya ay brutal niya itong papatayin gamit ang kutsilyo. Pakiramdam niya ay sulit ang pagod niya kapag ganoon.

Wala na rin naman siyang pagpipilian kundi ang lalaking lasing na kaniyang nakikita. Baka kapag pinalampas pa niya ito ay wala na siyang makitang pwede niyang mabiktima ngayong gabi. Paniguradong hindi siya papatulugin ng mga boses kapag hindi siya pumatay ngayon.

Inihanda na niya ang kaniyang sarili. Pumwesto siya sa gilid ng kalsada at isinuot ang hood ng jacket sa kaniyang ulo. Bahagya siyang yumuko pero ang mata niya ay nakatutok sa bibiktimahin. Akala mo ay isa siyang agila na naghihintay ng paglapit ng kaniyang target.

Nang nasa tapat na niya ang lasing na lalaki ay huminto ito at umunahan ang ulo na para bang inaaninag kung sino siya.

“Hoy! Gabing-gabi na, a. Bakit nandito ka pa sa labas? Hindi mo ba alam na may killer na gumagala dito kapag ganitong buwan? Ah… hindi mo siguro alam kasi dayo ka lang dito,” lungange na sa pagsasalita ang lalaki.

Ilang bote kaya ng alak ang nainom nito?

“Alam ko…” sagot niya sa malalim na boses.

“Alam mo naman pala, e. Umuwi ka na. Kung gusto mo, sabay na tayo…”

“Alam ko, dahil ako ang killer na tinutukoy mo.”

Natahimik nang ilang segundo ang lasing pero malakas itong tumawa. “Nakakatawa ka naman! Ang galing mong magbiro!” Iiling-iling pa ito. “Sige nga, kung ikaw `yong killer… saksakin mo ako! Bilis na. Saksakin mo ako!” Dumipa pa ito.

Tumalim ang tingin niya sa lasing na lalaki. Marahan siyang lumapit dito at huminto sa tapat nito. Kinapa niya sa loob ng kaniyang jacket ang kutsilyo. Mabilis niya iyong inilabas at walang babala na itinarak niya iyon sa kaliwang parte ng leeg ng lalaki. Sa haba ng kutsilyo ay tumagos ang talim niyon sa kabilang bahagi ng leeg ng lalaki!

Gulat na gulat ang lalaki sa ginawa niya at hindi na nito nagawang makasigaw. Nanlaki ang mata nito. Paghugot niya ng kutsilyo ay siya ring pagbulwak ng dugo doon. Napahawak ang lalaki sa sugat nito sa leeg. Pilit na pinipigilan ang pagpulandit ng dugo gamit ang mga kamay.

Hindi pa siya nakuntento. Muli niyang sinaksak ang lalaki sa leeg. Dalawang beses!

May dugong tumalsik sa gilid ng kaniyang labi. Gamit ang dila ay inabot niya ang dugo doon at ngumiti ng malaki.

Nanghihinang natumba ang lalaki sa sahig. Akala mo ay isa itong manok na kumikisay dahil ginilitan sa leeg.

Muli niyang itinago ang kutsilyo sa loob ng kaniyang jacket. Yumukod siya at kinuha ang dalawang paa ng lalaki. Hinila niya ito palayo sa lugar na iyon. May nakita siyang sementeryo sa hindi kalayuan at doon niya ito dinala. Pabalang niya itong isiniksik sa likod ng isang nitso.

Inilabas niya ulit ang kutsilyo habang ang lalaki ay tila naghihingalo na. Nakanganga ito na parang isdang pilit na sumasagap ng hangin dahil inalis sa tubig.

Lumuhod siya sa tabi ng lalaki. Itinaas niya ang kutsilyo at isinaksak niya iyon sa dibdib nito. Halos kalahati ng patalim ang ibinaon niya. Gamit ang kutsilyo ay winakwak niya ang dibdib ng lalaking iyon. Nilagari niya ang ribs na nakaharang sa puso at nang magkaroon na ng espasyo na kasya ang kaniyang kamay ay saka niya maingat na dinukot ang puso ng lalaki.

May kasiyahang pinagmasdan niya ang puso sa kaniyang duguang kamay. May madadagdag na naman sa kaniyang koleksiyon! Pagkauwi niya ay ilalagay niya iyon sa garapon at lalagyan ng tubig na may kasamang kemikal para mapreserba iyon.

Parang wala lang na iniwan niya ang lalaki sa sementeryo. Bukas ng umaga ay siguradong pag-uusapan na naman ng mga tao ang kaniyang ginawang ito!

 

“BASTA, Susan, mag-iingat ka, ha! Mag-isa ka pa naman dito palagi,” paalala ni Mariposa kay Susan habang nasa tapat sila ng nakabukas na gate ng binabantayan na bahay.

Tumango si Susan. “Oo naman. Kaya ko namang ipagtanggol ang sarili ko kahit babae ako,” aniya sa kaibigan para hindi na ito mag-alala.

“Tama iyan. Kahit mga babae tayo, we need to know how to defending our body!”

“Ewan ko sa’yo! Ako lang ang babae, hindi ikaw! Feelingera!”

Pabiro siya nitong inirapan. “Sige na. Kailangan ko nang umalis. Nag-text na kasi iyong jowa ko. Gutom na daw. Papakain ko muna ng breakfast para pagkatapos ng breakfast, siya naman ang kakainin ko!” Kinikilig na kumislap ang mata ni Mariposa na para bang ini-imagine nito ang gagawin nito mamaya sa boyfriend nito.

“Ano ba `yan?! Ang balahura naman! Eww!” arte ni Susan.

“Makaarte ka naman diyan! Palibhasa, virgin ka pa! Magsasara na iyang keps mo kasi walang pumapasok!”

“May papasok na dito. Malapit na! Kapag nakahanap ako ng date sa Tinder!”

“Wishing you luck! Bye na nga at napapasarap pa ang kwento natin. Bye, Susan! `Yong pustahan natin, ha. Kapag ako ang nanalo, alam mo na!” ani Mariposa habang kumakaway ito at naglalakad palayo sa kaniya.

“Oo! Mananalo ako doon. Huwag kang feeling! Ingat ka, bakla!” gumanti siya ng kaway sa kaibigan at nang mawala na ito sa paningin niya ay saka lang siya pumasok ulit sa loob ng bahay.

Siniguro niyang naka-lock ang gate. Kahit umaga ay kailangan pa rin nilang mag-ingat dahil hindi naman nila alam kung kailan darating ang panganib o aksidente.

Pagpasok ni Susan sa loob ng bahay ay nanood siya ng TV para mawala sa utak niya iyong imahe ng lalaking pinatay sa sementeryo. Baka kasi hanggang sa pagtulog niya ay maisip niya pa rin iyon at mapanaginipan pa niya.

Panay ang lipat niya ng channel dahil walang palabas ang makakuha ng kaniyang interes. Sana pala ay nagbantay na lang siya sa internet shop ngayon para naman abala ang utak at katawan niya. Pero nakakahiya naman doon sa taong binayaran ng tita niya na magbabantay pansamantala kung papasok siya ngayon.

Tinatamad na humiga si Susan sa sofa at napabuga ng hangin. Tumagilid siya at nakita niya ang kaniyang cellphone na nakapatong sa center table. Mukhang iyon na lang ang bagay na pwede niyang paglibangan sa mga oras na ito.

Pero dahil tinatamad siyang tumayo ay ginamit na lang niya ang kaniyang paa para kunin ang cellphone. Medyo nahirapan siya pero hindi siya sumuko hanggang sa maipit na niya ang cellphone sa daliri sa isang paa. Kinuha na niya iyon at binuksan.

Naisipan niya agad na i-open ang kaniyang Tinder. Maghahanap na lang siya ng ka-match niya doon para may ka-date na siya sa darating na Valentine’s Day. Determinado talaga siyang manalo sa pustahan nila ni Mariposa. Hindi lang dahil sa pera kundi para na rin may lalaki siyang makilala na pwede niyang maging boyfriend. Naiinggit na rin kasi siya talaga kay Mariposa. Kahit bakla ito at hindi naman maganda ay tinalo pa siya. Kaya kung kaya ng isang gaya ni Mariposa ang magkaroon ng boyfriend, dapat ay kaya niya rin!

Nais na rin niyang maramdaman kung ano ba ang pakiramdam ng may boyfriend. Gusto na niyang makipagpuyatan dahil magkatext o magkausap kayo sa cellphone. Iyong magce-celebrate na rin siya ng anniversary, monthsary, weeksary, daysary o kahit hoursary pa iyan at lahat ng -sary! At siyempre, gaya ng sabi ni Mariposa kanina, ayaw din naman niyang mamatay ng virgin kaya gusto niyang maranasan ang mawasak ng isang lalaki. Iyong wasak na wasak! Tipong hindi siya makakalakad ng isang linggo tapos nakabukaka lang siya kapag naglalakad. Ganoon ang gusto niya!

At ang lahat ng iyon ay mararanasan niya kung makakahanap siya ng jowa sa Tinder. Ang naturang application na lang talaga ang pag-asa niya sa ngayon. Hindi naman kasi siya sanay makipag-usap ng personal sa mga lalaki. Mas malakas ang loob niya kapag online muna.

Napakunot ang noo ni Susan nang may makita siyang maliit na kulay pulang bilog sa icon ng inbox sa kaniyang Tinder. Ibig sabihin kasi niyon ay may naka-match siya o kaya ay may nag-message sa kaniya. Matutuwa na sana siya pero bigla niyang naisip na swi-nipe right nga pala lahat ni Mariposa iyong mga lalaki kaya malamang ay may makaka-match siya. Pero okay na rin iyon. Sa tagal niya na nag-ti-tTinder ay ngayon lang siya may naka-match. Sa sobrang pili niya kasi ay pala niyang sina-swipe left ang mga naroon. Ang hiling na lang niya, magustuhan niya sana ang mga naka-match niya.

Napataas ang kilay ni Susan nang may tatlo pala siyang naka-match. Iyong isa ay nag-message sa kaniya. Nag-hello lang naman. Tiningnan niya ang profile. Vergel ang pangalan at thirty years old na. Iyon nga lang isa lang ang picture nito tapos mata lang ang kita niya.

“Ano naman ang gagawin ko sa mata mo?” inis niyang tanong sabay tirik ng mata.

Nawalan na siya ng gana dito. Baka kasi hindi niya gusto ang hitsura nito kaya hindi na lang niya rereplyan. O baka ubod ng pangit kaya mata lang ang kayang ipakita!

Tiningnan na lang niya iyong dalawa pang naka-match niya na lalaki na hindi naman siya minessage. Medyo naiinis lang din siya sa dalawang iyon. Naka-match na nga siya hindi man lang naunang mag-message sa kaniya kahit hi or hello. Mga ibang lalaki talaga ngayon, parang babae na rin. Gusto ay babae na ang mauunang mag-approach!

Inuna niya iyong may pangalan na Ramon. Ka-edad niya lang. twenty seven din. Moreno si Ramon at mukhang batak ang katawan sa gym. Puro sa beach ang picture nito. Average looking kaya pwede na para kay Susan.

            Chinat na niya ito…

            Susan: Hello po.

            Habang naghihintay ng reply dahil baka hindi pa online iyong si Ramon ay iyong isa naman ang tiningnan niya ang profile. James naman ang pangalan at twenty nine years old na. Maputi, gwapo at maganda ang katawan. Mukhang mayaman dahil nakasuot ng amerikana. Parang CEO sa isang malaking company. Sa tatlong naka-match niya ay ito ang pinaka gusto niya. Kaya naman nanginginig ang mga daliri niya sa pagtipa ng mensahe para kay James.

            Susan: Hello. Kumusta ka na? Kumain ka na ba? Ang gwapo mo naman po, koya!

            Sa sobrang excite niya ay napahaba ang message niya para kay James.

            Ngayon pa lang ay kinikilig na siya kung sakaling mag-reply si James sa kaniya. Malakas kasi ang pakiramdam niya na ito na talaga ang magiging ka-date niya sa Valentine’s. Kahit saan siguro siya dalhin nito ay sasama siya.

            Upang hindi masyadong kabahan ay nagtingin-tingin muna siya sa mga piliin ng lalaki. Hanggang sa hindi nga nagtagal ay nagkaroon na naman ng kulay pulang bilog iyong icon ng kaniyang inbox. Kinakabahan na tiningnan niya ang kaniyang inbox at nawala ang excitement niya nang hindi si James ang nagreply kundi si Ramon.

            Ramon: Hello. Kumusta?

            Siguro naman ay okay lang na makipag-chat muna siya kay Ramon habang wala pang reply si James. Pampalipas lang naman ng oras.

            Susan: Okay lang naman ako. Ikaw ba?

            Ramon: `Eto, nililibugan sa’yo. Malaki ba dede mo?

            Susan: Bastos ka!

            Ramon: E, `yang pekpek mo? Matambok ba? Masikip pa ba iyan?

            Hindi na gusto ni Susan ang mga sini-send na mensahe ni Ramon sa kaniya. Napaka manyak naman pala nito. Mukhang mahilig sa sex! Oo, gusto niyang maranasan ang makipag-sex pero hindi naman sa katulad ni Ramon na parang hayok na hayok sa bagay na iyon. Baka puro ganoon na lang ang gawin nila kapag ito ang pinili niyang ka-date. Kaya naman nanginginig pa ang mga daliri ay agad niyang hinanap ang block button at bli-nock niya si Ramon para hindi na siya maperwisyo nito!

            “Iyan ang dapat sa iyo. Manyak!” turan pa niya pagka-block dito.

            Muntik na niyang mabitawan ang kaniyang cellphone nang biglang mag-message si James sa kaniya. Nagmamadali niyang in-open ang chat box nila para replyan ito.

            James: Hi…

            Susan: Salamat naman at nag-reply ka. Alam mo, feeling ko kasi ikaw na ang matagal kong hinihintay na magiging unang jowa ko!

            Pagka-send niya ng mensaheng iyon ay biglang nawala ang chat box nila ni James. Napunta siya sa kaniyang inbox at nagtaka siya dahil wala na roon ang mensahe nila ni James. Wala na rin ito sa listahan ng mga naka-match niya.

            “Anong nangyari? Bakit nawala usapan namin?” Nagtataka niyang tanong sa sarili. ‘May napindot ba ako o ano?”

            Isang tao lang ang agad na pumasok sa isip niya na makakasagot sa katanungan niya. Walang iba kundi si Mariposa. Agad niya itong tinawagan sa number nito at sinabi niya ang nangyari sa pakikipag-chat niya kay James.

            “Naku, Susan. Dalawang bagay lang naman ang pwedeng nangyari kaya nawala si James sa list ng matches mo. Blinock ka niya o kaya ay in-unmatch ka niya!” tumatawang sagot ni Mariposa.

            “Block? Unmatch? Bakit naman niya ako iba-block o i-a-unmatch?”

            “Baka hindi ka niya bet.”

            “Hindi bet? E, nagreply kaya siya sa message ko.”

            “Baka saka lang niya nakita iyong ibang pictures mo sa Tinder mo. May mga ganoon kasi. Kapag nakita iyong unang picture, like ka. Pero kapag nakita na niya iyong iba mong picture, mare-realize nila na hindi ka pala nila type!”

            Labis na nalungkot si Susan sa sinabi ni Mariposa. Baka nga ganoon ang nangyari. Iyong una niya kasing picture ay makinis siya doon dahil over sa brightness at filter. Iyong mga sumunod ay wala nang filter.

            “Siguro, dapat ay lagyan ko na lahat ng filter ng pictures ko sa Tinder…” saad niya.

            “Ay, no, no, no! Don’t! hayaan mong magustuhan ka ng mga boys sa iyong natural look! Kesa naman puro filter ka nga tapos kapag nakita ka sa personal, hindi ka na niya makilala! Gumaya ka sa akin. My motto is, no filter is life!”

            “Hmp! Iniisip ko lang naman na manalo sa pustahan natin.”

            Tumawa si Mariposa. “Well, maghanap ka lang diyan ng boys sa Tinder, girl! Good luck! Big good luck talaga sa iyo!” anito at pinutol na nito ang tawag na iyon.

            Nanlulumong napasandal na lang si Susan sa sofa habang nakatingin sa kaniyang account sa Tinder. Isang lalaki na lang ang nasa listahan ng mga naka-match niya tapos hindi pa niya gusto dahil sa mata lang nasa picture nito.

            “Haaay!!! Matatalo na nga yata ako sa pustahan namin ng mabantot na baklang si Mariposa!” tila nawawalan na ng pag-asa na sigaw niya.